یک سال از خیزش مردم در آبان ۹۸ می گذرد. ادامه خواندن Continue reading →

امسال ۶۰ سال از قتل «خواهران میرابل»  بدست آدمکشان سرویس نظامی- امنیتی جمهوری دومنینکن در دوران دیکتاتوری «رافائل لئونیداس تروخیلو»  Rafael Leonidas Trujillo در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ می‌گذرد.  ادامه خواندن Continue reading →

همانگونه که از سوی پزشکان و دانشمندان پیشبینی می‌شد، موج دوم ویروس کرونا جهان را دربرگرفته و این بار به مراتب شدیدتر و وسیعتر جان انسانها را تهدید می‌کند. هنوز نه داروئی برای مداوای آن یافته‌اند و نه واکسنی برای پیشگیری. با توجه به تجربه دور اول شیوع این بیماری، سیاست‌ها و تدابیر مدیریتی حکومت‌ها در مقابله با موج دوم از اهمیت بسیاری برخوردار است. تقویت مراکز درمانی، افزایش کادر پزشکی و درمانی در شرائطی که هنوز مداوائی برای این بیماری خطرناک پیدا نشده است اهمیت حیاتی برای مقابله با آن و نجات جان انسان‌ها و تامین بهداشت جامعه دارد.
کشورهایی در آغاز شیوع بیماری از طریق سیاست‌ها و تدابیر مدیریتی به موقع توانستند از پیشروی سریع این ویروس تا حدودی جلوگیری کنند. نتیجه این اقدامات به تعطیل برخی مشاغل گوناگون و مراکز عمومی و خصوصی شد. از جمله مهمترین اقدامات دولتی حمایت‌های معیشتی و بهداشتی آسیپ پذیران بود، از جمله حمایت کارگران و زحمتکشان که در اثر شیوع این ویروس با خطر بیکاری و از دست دادن درامدهای خود مواجه‌اند. بی تردید عدم حمایت از این اقشار باعث می‌شود تا هر نوع سیاست قرنطینه عملن بی حاصل بماند چرا که اینان برای تامین هزینه زندگی ناگزیر باید کار کنند.
در دیگر کشورهای جهان, حکومت‌ها کم و بیش، سعی میکنند تا به وظائف خود عمل کند، ولی در ایران، حکومت جمهوری اسلامی هیچ یک از حداقل‌های لازم برای مقابله با این بیماری را رعایت نمی‌کند و حاصل آن وضعیت فاجعه باری است که جامعه ما با آن مواجه است.
آمار روزانه مبتلایان به بیماری و مرگ و میر مدام سیر صعودی دارد و اکنون مطابق آمار رسمی به بیش از چهار صد مرگ در روز رسیده است. بر طبق گزارش دکتر سیما سادات لاری سخنگوی وزارت بهداشت :« در تاریخ جمعه ١۶ آبان / ۶ نوامبر طی ٢۴ ساعت تعداد ٨٨۶۴ بیمار جدید مبتلا به کووید۱۹ در کشور شناسایی شدند و هم زمان ۴٢۴ نفر ازمبتلایان جان خود را از دست دادند و به این ترتیب تعداد جان باختگان به ٣٧۴٠٩ نفر رسید. به گفته حسین قشلاقی، عضو شورای عالی نظام پزشکی میزان مرگ و میر واقعی چهار برابر آمارهای رسمی ست. به گزارش یکی از اعضای شورای شهر تهران افزایش آمار مرگ و میر رشد صد در صدی دارد. به حدی که به گزارش “شهر ما” تعداد جنازه های ورودی به قبرستان ها بیشتر از ظرفیت های سالن تطهیر و تعداد کارکنان است؛ برای شستشو و دفن این قربانیان از افراد داوطلب استفاده می شود.
با توجه به اینکه شیوع مجدد ویروس کوید ١٩ در پایتخت و مرکز کشور به رغم امکانات تلانبار شده بهداشتی و پزشکی چنین فاجعه‌ای را به دنبال داشته، می‌توان به خوبی تصور کرد که در استان‌های حاشیه‌ای به خصوص مناطق مسکونی ملیت‌های چندگانه ایران وضعیت به مراتب بدتر و وخیم‌ترست. در استان کرمان تعداد جان باختگان این ویروس به بیش از ١٢٧۴ نفر رسید و رکورد شکست. در آذربایجان به گفته رییس دانشگاه علوم پزشکی اردبیل با “وضعیت سیاه” و شهرهای مشکین شهر، خلخال و پارس آباد را در وضعیت قرمز اعلام کرد. در استان لرستان، خراسان و کردستان نیز مردم با وضعیتی مشابه روبرواند. در بسیاری از شهرستان‌ها که وضعیت از قرمز هم گذشته به علت فقدان امکانات پزشکی و بهداشتی، همراهان بیمار خود مجبورند هزینه پرکردن دستگاه اکسیژن و ماسک مانومتر را پرداخت کنند. این در حالیست که اکثر مردم قدرت پرداخت میلیونی این هزینه را ندارند. بسیاری از مناطق مرزی کشور به علت سیاست‌های تبعیض‌گرایانه حکومت مرکزی، متاسفانه نه تنها از توسعه اقتصادی کافی، بلکه از امکانات پزشکی و زیرساختارهای بهداشتی لازم هم برخوردار نیستند. با بسته شدن مرزها مهمترین منابع معیشتی ساکنین، به طور مثال در کردستان کولبری و در سیستان و بلوچستان سوخت بری، از آنها سلب شده است. هم چنین بسیاری از کارکنان و شاغلین دولتی مبتلا به کرونا شده‌اند و اوضاع آن چنان بحرانی ست که به کاهش ۵٠ درصدی حضور کارمندان در ادارات دولتی منجر شده است.

هموطنان!
امروز در چنین شرایط فاجعه باری مردمان ایران به حال خود تنها گذاشته شده‌اند. با گسترش فقر و فلاکت، عجز و ناتوانی حکومت در کنترل و اداره بحران بیش از پیش آشکار شده است. مردم برای مقابله با این اوضاع نابسامان با ایجاد کمیته‌های محله‌ها جهت شناسایی خانواده‌های نیازمند به حمایت و نیز سازماندهی بسته‌های معیشتی و تقسیم ماسک ولوازم بهداشتی دست به کار شدند. این ابتکار مردمی الگوی هم‌کاری و همیاری در خوریست برای پاسخگویی به مشکلات زندگی روزمره در برابر نبود امکانات کمک رسانی دولتی.
ازجمله اقدام‌های این نهادهای مردمی سامان دهی کارگاه‌های دوخت ماسک و لباس کادر درمانی برای ستاد کمک رسانی برای مبارزه با کرونا که با همکاری افراد داوطلب داخل و خارج از کشور، نه تنها برای جلب توجه جهانیان به وخامت شرایط زندگی مردم در ایران، بلکه برای رساندن کمک مستقیم به نیازمندان واقعی تشکیل شده اند.
فعالان ستاد مردمی با سازمان‌های پزشکان بدون مرز و سازمان بهداشت جهانی برای جلب حمایت‌های گوناگون به طور خستگی ناپذیر در تلاشند. ایجاد کمپ یکی دیگر از ابتکارهای مردمی است که در حادثه زلزله کرمانشاه و سیل جنوب سنگ بنای یک حرکت اجتماعی شد و این بار در کردستان با تشکیل کمیته های محلات پس از بسته شدن مرز پیرانشهر برای جلوگیری از شیوع انتقال ویروس در این منطقه دست به کار شد. این نهادهای مردمی هستند که بار مقابله با این فاجعه را بردوش می‌کشند. هم چنین پزشکان و پرستارانی که در شرایط سخت و با وجود فقدان امکانات لازم تلاش می‌کنند تا جان بیماران کرونایی را از خطر مرگ نجات دهند و گاه به قیمت جان خویش.
به ویژه شیوع گسترده این ویروس در زندان‌ها بیداد میکند و حکومت نه تنها تسهیلاتی برای کنترل بیماری در زندان‌ها ایجاد نمی کند، بلکه ماشین سرکوب با شدت مشغول به کار است و هر روزه بر تعداد زندانیان افزوده می شود.
ما از مجامع و نهادها و هم چنین سازمان بهداشت جهانی خواستاریم که با فشار بر جمهوری اسلامی، به رغم اینکه رژیم جمهوری اسلامی بنا به ماهیت خودکامه اش به مطالبات به حق مردمان همواره بی توجه بوده و هست، در تحقق مطالبات زیر با ما همراه شوند و در حمایت از مردمان ایران کوشش نمایند:
- دولت بودجه های لازم و کافی را برای جهت تامین وسایل و داروهای درمانی در اختیار گذاشته و بیمارستان ها را با وسایل مورد نیاز تجهیز کند.
- دولت برای حمایت از اقشار آسیب پذیر به خصوص کارگران، زحمت کشان و تهی دستان در مقابل بیکاری و از بین رفتن منابع معیشتی یارانه های مالی را به آنها به پردازند
- دولت باید زندانیان سیاسی را آزاد کند و هم چنین اقدامات فوری و ضروری را برای رسیدگی به زندانیان عادی انجام دهد.

یقینا حکومت اسلامی به این مطالبات توجهی نخواهد کرد ولی این حداقل‌ خواسته های مردمی است که مطالبه می شود. ما در آستانه خیزش آبان ماه سال گذشته هستیم. جز مبارزه برای رسیدن به این مطالبات راهی وجود ندارد. یکپارچه و متحد به هر طریق ممکن و با رعایت نکات امنیت بهداشتی، به حکومت نشان داد که دیگر بس است!

کنگره ملیتهای ایران فدرال
شورای دموکراسی خواهان ایران
همبستگی برای آزادی و برابری در ایران
۱۸ آبان سال ۱۳۹۹/ ۸ نوامبر سال ۲۰۲۰

بیش از ۴۰ سال است که جمهوری اسلامی مخالفین سیاسی خود را به روش‌های گوناگون چه در داخل و چه در خارج کشور ترور می کند.
اخیرن هم تلاش می کند با کمک کشورهای منطقه و پلیس اینترپل مخالفین سیاسی خود را به دام افکند.
جمهوری اسلامی نظام منتخب مردم نیست و از هیچ گونه مشروعیت سیاسی بین مردم ایران برخوردار نیست، مردم ایران آنرا برسمیت نمی شناسند. ادامه خواندن Continue reading →

موج تازه ای از یورش به کارگران ،آموزگاران وفعالین حامی زحمتکشان آغاز شده است. هنوز چند روزی ازدستگیری و ناپدید شدن شمار بزرگی از فعالین مترقی کارگری و اجتماعی نگذشته است و جوهرحکم دو سال زندان محمد تقی فلاحی، دبیرکانون صنفی معلمان تهران، خشک نشده است که جامعه کارگری از خبر دستگیری وحشیانه و خشونت آمیز چهار تن از نمایندگان کارگران مجتمع نیشکر هفت تپه آگاه می گردد.نیروهای سرکوبگر پلیس دریورشی که همراه با ایجاد رعب و وحشت در میان خانواده و بویژه کودکان بوده است، در آستانه خلع ید از صاحبان فاسد مجتمع هفت تپه، به خانه های نمایندگان کارگران، یوسف بهمنی،حمید ممبینی،ابراهیم عباسی منجزی و مسعود حیوری هجوم آورده و آنان را با خشونت تمام دستگیر نموده اند. ادامه خواندن Continue reading →

با اندوه فراوان با خبر شدیم که بانو «حشمت خانم سجادیان» در سحرگاه یکشنبه ۲۷ مهر ماه در تهران درگذشت. او مادر رضا زرشگه، عضو فعال «رزمندگان برای آزادی طبقه کارگر» بود که پس از دوماه دستگیری و تحمل شکنجه های وحشیانه، در شب اول مهر سال ۱۳۶۰ در بروجرد به جوجه اعدام سپرده شده بود. قلب این مادر داغ دیده همچنان خون چکان بود که در۸ آبان ۱۳۶۱، سینه دامادش، فریدون اعظمی از رهبران «سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر» آماج گلوله مزدوران حکومت اسلامی قرار گرفت. ادامه خواندن Continue reading →

روز پنج‌شنبه، ۱۷ مهر ماه ۱۳۹۹، محمدرضا شجریان، استاد برجسته وماندگار آواز ایران به دنبال یک دوره بیماری در بیمارستان درگذشت.
محمدرضا شجریان، استاد بزرگ موسیقی دستگاهی ایران بود، و در طول بیش از پنجاه سال فعالیت هنری خود، همهٔ دستگاه‌های مختلف موسیقی سنتی و سبک آوازهای گوناگون را به کار گرفت و با نوآوری بسیار در غنا بخشیدن به موسیقی ایران کوشید و نسلی از موسیقیدانان تحت تاثیر کارهای وی بودند و هستند.
شجریان نه تنها در ایران که در عرصه بین المللی نیز موسیقیدانی شناخته شده بود و در طول دهه ها کار هنری خود، جوایز متنوعی در سطح جهان بدست آورد و هنرمندی است که موفق به کسب دو نشان بزرگ یونسکو با نام‌های پیکاسو و موتزارت شده است.
استاد شجریان نه تنها هنرمندی والا و بزرگ ، بلکه شخصیت مردمی برجسته ای بود که در تمام سال‌های حیات خود هیچگاه در مقابل قدرت‌های حاکمه سر تعظیم فرود نیاورد و زبان در کام نکشید. وی بانگ اعتراض به کشتار مردم برافراشت. در اعتراض به کشتار مردم به فرمان محمدرضا شاه پهلوی در جمعهٔ سیاه، ۱۷ شهوریور ۱۳۵۷، از همکاری با «رادیو و تلویزیون ملی ایران» کناره گرفت و در سال ۱۳۸۸، در اعتراض به کشتار مردم به فرمان علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، پخش آثارش از «صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران» را ممنوع کرد.
شجریان یک هنرمند مردمی بود که با مردم و در خدمت مردم بود. علاقه مردم به خود را پاس می‌داشت و در دو دهه‌ی اخیر در جریان اعتراضات مردمی و در برابر سیاست خفقان و سرکوب روزافزون حاکم بر کشور سمت مردم ایستاد و این سرکشی، خاری بود در چشم حاکمان.

سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران درگذشت محمدرضا شجریان، استاد آواز ایران، را به خانواده‌اش، به جامعهٔ هنری ایران، به دوستان و دوستداران وی و به همهٔ مردم ایران تسلیت می‌گوید.

سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
یکشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۹ – ۱۱ اکتبر ۲۰۲۰