روز گذشته دستگاه تبلیغی صدا وسیما با انتشار ویدیویی با عنوان “طراحی سوخته” کوشید پرده بر واقعیت‌های تلخ جامعه ی ایران بکشد و اعتراض‌های مردم از جمله کارگران به شرایط سخت زندگی‌شان را توطئه‌ی “بیگانگان” و سناریوی از پیش طراحی شده جا بزند. این ویدیوی رسوا ترکیبی است سرهم­ بندی شده از اسم چند حزب و سازمان‌ اپوزیسیون، پاره‌هایی از برنامه‌های تلویزیون‌های فارسی زبان ماهواره‌ای، سخنان برخی چهره‌های فعال یا سابقاً فعال و “اعترافات” بازداشتی‌های اخیر اعتراض‌های شرکت نیشکر هفت تپه: اسماعیل بخشی، علی نجاتی و سپیده قلیان. این مونتاژ قرار بوده است سناریویی را به نمایش بگذارد تا معترضان و منتقدان بترسند و افکار عمومی مجاب شود. قصه‌ی این سناریو اما چنان کهنه و نخ‌نما و مشحون از عناصر تکراری است که حتی در ساده ­دل­ترین مخاطبان جز ملال و تاسف برنمی‌انگیزد. نزدیک به چهار دهه است که این گونه ویدیوها با عناوینی چون “هویت”، “چراغ”، و… در دم و دستگاه تبلیغاتی حاکمیت و دولت مجری‌اش ساخته می‌شود و هر بار یک قصه را مکرر می‌کند و با هر تکرار بیشتر به ضد خود بدل می‌شود. در توضیح این تغییر و تبدیل همین بس که اگر تا پیش از این، “اعتراف‌کنندگان” در عذاب و آزار ناشی از مصاحبه‌های اجباری و تهدیدهای همواره‌ی دستگاه امنیتی، ناگزیر سکوت می‌کردند، امروز با صدای بلند شکنجه و اعتراف‌گیری را موضوع گفتگوی جامعه می‌کنند. “طراحی سوخته” که آمده است تا موضوع شکنجه‌ی بازداشت‌شدگان هفت تپه را توجیه، و به زبان دقیق­تر، لوث کند و آن را از ذهن و زبان مردم بیندازد و سروصدایش را بخواباند، خود به موضوع دیگری برای گفت‌وگو و اعتراض بدل شده است.

“اعتراف‌گیری” در ساده‌ترین نقش خود سرکوب آزادی بیان است. آزادی بیان فقط آزادی در “گفتن” نیست، آزادی در “نگفتن” نیز هست. اگر کسی را به هر دلیل مجبور کنند بگوید، بنویسد، به نمایش درآورد آنچه را نمی‌خواهد و نمی‌پسندد، آزادی بیانش نقض شده است. سخنی که با سلب اختیار و آزادی از انسان به زبان بیاید بی‌اعتبار و بی‌ارزش است و باید آن را در ردیف هذیان قرار داد. زیرا عامل اعتباربخش سخن، یعنی اختیار آدمی، در آن وجود ندارد.

“اعتراف‌گیری” و نمایش تلویزیونی آن در طی چهار دهه‌ی اخیر مقدمه‌ی یورش‌ بیشتر به منتقدان و معترضان بوده و نقش توجیه‌گر سرکوب‌های آتی را بر عهده داشته و در کنار این، به ایجاد رعب و وحشت میان مردم دامن زده است.

“اعتراف‌گیری” در اغلب موارد با فشار و تهدید و شکنجه‌ی اعتراف‌کننده ممکن می‌شود و یکی از هدف‌های آمران و عاملان آن تحقیر شخصیت و منزوی کردن معترضان و منتقدان است.

کانون نویسندگان ایران اعتراف‌گیری و نمایش آن را محکوم می‌کند و خواهان لغو و ممنوعیت کامل این روش‌های عوام‌فریبانه است.

کانون نویسندگان ایران
٣۰ دی ۱٣۹۷

اعتراف زندانی علیه خود، همفکران، دوستان و عقاید خود، به ویژه در حدِ مضحکِ دروغینی که نه فقط با واقعیت‌ها، که حتا با خود نیز در تناقض‌اند، نشان قاطع شکنجه است، ادامه خواندن Continue reading →

پس از گذشت یک سال از فوت سینا قنبری، یکی از معترضان بازداشت‌شده اعتراضات دی ماه، در زندان، یک همبندی‌اش از«قتل» او در زندان سخن گفته و همبند دیگرش نیز گفته که او در زندان «با پلاستیک خفه شده» است. ادامه خواندن Continue reading →

شبکه تلویزیونی کردی «روداو» در اقلیم کردستان عراق از توافق اولیه میان بشار اسد و نیروهای دموکراتیک شمال سوریه خبر داد. این شبکه خبری بدون افشای منبع، مدعی شد؛ نیروهای دموکراتیک شمال سوریه ۱۰  خواسته خود از رژیم بشار اسد را اعلام کردند. یک مقام دولت اسد هم از طرح این مطالبات استقبال کرده و گفته که «دولت سوریه آماده گفت‌وگو با نیروهای کرد است».

اصلی‍ترین بند این خواسته‌ها که هنوز مشخص نیست مورد توافق طرفین قرار گرفته یا نه، خودگرانی مناطق تحت کنترل نیروهای دموکراتیک شمال سوریه است.

شبکه تلویزیونی «روداو» که به حزب دموکرات کردستان عراق و حکومت اقلیم کردستان نزدیک است، «حفظ تمامیت ارضی» را نخستین بند این خواسته اعلام کرده، با این حال نیروهای دموکراتیک شمال سوریه خواستار به رسمیت شناختن خودمختاری مناطق کردنشین که هم اکنون تحت کنترل این جبهه و یگان‌های مدافع خلق است، شدند.

نیروهای دموکراتیک شمال سوریه که اکثریت آن را کردها تشکیل می‌دهند، همچنین خواستار تشکیل یک نظام سیاسی جمهوری دموکراتیک که «ادارت خودمختار کردستان» بخشی از آن به شمار می‌آید، در سوریه هستند.

حضور نمایندگان مناطق خودمختار کردستان در پارلمان ملی سوریه در دمشق یکی دیگر از خواسته‌های اعلام شده نیروهای دموکراتیک شمال سوریه اعلام شده است.

قرار گرفتن پرچم مناطق خودمختار در کنار پرچم سوریه و ادغام نیروهای نظامی کُردها در شمال سوریه و سپردن امنیت داخلی مناطق تحت کنترل نیروهای دموکراتیک به حکومت‌های خودگردان این منطقه از دیگر خواسته‌هایی است که کردها برای توافق با بشار اسد اعلام کرده‌اند.

آموزش به زبان مادری در دانشگاه‌ها و مدارس و به رسمیت شناخته شدن زبان کردی در مناطق کردنشین و تقسیم عادلانه منابع سوریه دو خواسته دیگر این مطالبات اعلام شده است.

نیروهای دموکراتیک شمال سوریه همچنین خواستار به رسمیت شناخته شدن اقدامات دیپلماتیک در مناطق تحت کنترل خود «به نحوی که با منافع ملی سوریه همخوانی داشته باشد»، شده‌اند.

ایمن سوسا، معاون وزیر امورخارجه رژیم بشار اسد در سوریه در واکنش به این خواسته‌ها، کردها را بخش جدائی‌ناپذیر سوریه و سخنان آنها برای «حفظ وحدت ملی سوریه» را اقدامی مثبت عنوان کرد.

پیش از این نیز منابع خبری از دیدار هیئت ویژه نیروهای دموکراتیک سوریه با نمایندگان بشار اسد و روسیه در دمشق خبر داده بودند.

گفت‌وگو میان کردها و بشار اسد پس از اعلام خروج نیروهای نظامی امریکا از سوریه شتاب بیشتری گرفته است.

دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا دسامبر ۲۰۱۸ اعلام کرد نیروهای نظامی امریکا از سوریه خارج خواهند شد. خروج نیروهای امریکا از سوریه، موجب نگرانی نیروهای دموکراتیک شمال سوریه نسبت به حمله نظامی ترکیه به مناطق تحت کنترل خود شده است.

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه بارها اعلام کرده در نظر دارد عملیات نظامی موسوم به «سپر فرات» را برای عقب راندن نظامیان کرد آغاز کند.

* طرح این یادداشت را روز گذشته در شبکه ی فیس بوک منتشر کردم و حالا با اضافه کردن نکات دیگری آن را اینجا می آورم:

این روزها انتشار بیانیه ی چهار سازمان سیاسی، بار دیگر بحث قدیمی سلطنت و جمهوری را داغ کرده است.
برای ورود به آن چه می خواهم بگویم دو تاکید ضروری است. ادامه خواندن Continue reading →

دولت در لایحه بودجه افزایش ۲۰ درصدی حقوق کارکنان دولت را پیش‌بینی کرده است. ادامه خواندن Continue reading →

نایب رئیس فراکسیون اصلاح‌طلبان در مجلس ایران ادعای شکنجه اسماعیل بخشی را تکذیب کرده و گفته مصدومیت‌های آقای بخشی ناشی از “زد و خورد” با ماموران، در جریان انتقال از شوش به اهواز بوده است.

این در حالی است که روز گذشته فرزانه زیلابی، وکیل مدافع آقای بخشی نمایندگان مجلس را متهم کرد که “با قدرى ملاحظه و سیاسى‌کارى نظر داده و در مواردی نیز، گویا شرح شکنجه‌هاى یک کارگر به سخره” گرفته‌اند.

اسماعیل بخشی، از نمایندگان کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه، در جریان اعتراضات این کارگران بازداشت شد. او مدتی پس از آزادی، گفت که به شدت شکنجه شده است.

مقام‌های دولتی و قضایی، از جمله صادق لاریجانی، رئیس قوه قضاییه، شکنجه آقای بخشی را تکذیب کرده‌اند، هرچند برخی مقام‌های دیگر، از جمله نمایندگان مجلس، وعده پیگیری ادعاهای او را داده‌اند.

محمدرضا تابش، از بستگان محمد خاتمی و نایب رئیس فراکسیون امید در مجلس، به خبرگزاری خانه ملت گفته است: “آنچه بر ما مُسجل شده اینکه آقای اسماعیل بخشی شکنجه نشده است.”

او می‌گوید بین “آقای بخشی که دستش باز بوده” و دو ماموری که او را به اهواز منتقل کردند “زد و خوردی” رخ داد و “مصدومیت هم ظاهرا نشات گرفته از این زد و خورد است.”

آقای تابش با استناد به اعترافات اسماعیل بخشی او را به داشتن “ارتباط و مراوده‌هایی با احزاب کمونیستی در خارج از کشور” متهم کرده است.

مطابق قانون اساسی ایران شکنجه ممنوع است و اعترافات و ادعاهایی که تحت شکنجه بیان شوند اعتبار ندارند، هرچند در موارد متعدد افراد با استناد به اعترافاتی که آنها را “اجباری” خوانده‌اند در دادگاه‌ها محکوم شده‌اند.

روز گذشته فرزانه زیلابی، وکیل مدافع آقای بخشی، با انتقاد از مقام‌های قضایی، دولت و مجلس، گفت: “همه به دنبال تبرئه و منزه کردن هستند. اما این راهش نیست. چرا که آقایان یا تعریف شکنجه را نمى‌دانند، یا خود را به خواب زده‌اند.”

خانم زیلابی به “امتداد” گفت: “برخی سعی دارند تا با محدود کردن بازه زمانی شکنجه، به زمان انتقال به بازداشتگاه و مجازات چند مامور بدرقه، پرونده شکنجه موکلم را مختومه کنند تا مستندسازی‌ها و اعتراف‌های اخذشده زیرفشار در مدت بازداشت را قانونی جلوه داده و بر همین اساس وی را محکوم کنند.”

او تاکید کرد آقای بخشی حین دستگیری و در طول مدت بازداشت از ماموران کتک خورده و توهین شنیده، به او چشم‌بند، پابند و دستبند زده‌اند و او را به صندلی بستند و او در شرایط نامناسب در سلول انفرادی نگهداری می‌شد.